Ovih dana je opet u žiži javnosti, mala metalna crkva na Rumiji. Razlog tome je zbunjivanje crnogorske javnosti, u ovom slučaju odvraćanje očiju poštenog svijeta u Crnoj Gori od mogućih astronomskih poskupljenja struje i velikih sukoba unutar vladajućeg DPS-a.

Rusija ima mogućnost da zatraži da se u narednoj rezoluciji (poslije 5. novembra 2020. godine) odluči da i njene vojne snage budu prisutne u BiH. U suprotnom, ima apsolutno pravo da stavi veto na svaki prijedlog rezolucije, što bi onda značilo prestanak mandata svim međunarodnim vojnim snagama

 A da se na samom kraju ipak zapitamo, zbog čega modernom srpskom čitaocu može uopšte biti važno i interesantno koliko je puta i kako kršćavan  Nemanja, i po kome obredu? Jer, da smo katolici, sad bismo već i mi bili u evropskoj uniji i u NATO kao Hrvati i ne bismo išli „sa svetim Savom u XXI vek“

Verovanje Dodika i svih ostalih srpskih političara  u RS takvom Vučiću, da će ih podržati u njihovom stavu da će RS pratiti Srbiju kada je reč o odnosu sa NATO alijansom - više liči na potpuno prepuštanje odgovornosti Vučiću za ključne odluke koje budu morali u RS da donesu prilikom suočavanja sa narednim zahtevima iz NATO-a

Isus blagoslovivši sa krsta svoje ubice, ostaje do kraja dosledan i veran svakoj svojoj reči pokazujući još jedanput da su jedino dela ljubavi večna. On, kao i na početku, kada je došao među nas praćen anđeoskom pesmom odaje slavu Bogu i čini mir odobrovoljavajući ljude da neguju ljubav među sobom. To ga čini slavnim do danas i darodavcem božanske topline našim ohladnelim srcima, kao što je onda svojim rođenjem doneo toplinu u hladnu pećinu.

Ko će ubijenim Srbima u Bratuncu, Srebrenici, Vitnici, Brežani, Kravici... da se, barem pokloni i izvini, ako u Hagu već niko za njih ne odgovara?! Njima, valjda nema ko da se izvini, ili su mrtvi u Srebrenici značajniji od mrtvih u Bratuncu?

Branko Kovačević je prvi građanin Srbije koji će se školovati na najpoznatijoj američkoj vojnoj akademiji. Šta njega čeka u naredne četiri godine, može se pretpostaviti. Kako će se odvijati vojna saradnja Srbije i SAD, mnogo je manje poznato.

Ako imamo u vidu dvojicu ljudi koji su aprila 2013. otišli u Brisel kao grlom u jagode i tamo potpisali sudbinski dokument o povlačenju Srbije sa Kosova i Metohije, a vrlo brzo potom, januara 2014, na početku pristupnih pregovora sa EU, bez pogovora preuzeli obavezu da de iure priznaju Kosovo, onda se može realno pretpostaviti da je skorašnja priča o podeli i razgraničenju najobičnija dimna zavesa.

Srbi stradaju jer se nalaze usred „sukoba civilizacija”, i bez obzira da li taj sukob nazivali politikološkim ili poetskim izrazima, on je realan.

Takvo falsifikovanje nacionalnog identiteta i kasapljenje istorije zaista ne poznaje granice. To dokazuje i nedavno otkriće crnogorskog jezika, što je borcima protiv "genocidnog svetosavlja" dalo još veći polet i snagu.