„Otadžbina“: U potpunosti podržavamo stav Eparhije novogračaničko-srednjezapadnoameričke SPC da treba poništiti sve štetne sporazume o KiM, počev od Briselskog do Ohridskog

Narodni pokret Srba sa Kosova i Metohije „Otadžbina“ u potpunosti podržava stav Eparhije novogračaničko-srednjezapadnoameričke Srpske pravoslavne crkve u kome se iznosi da aktuelni režim u Beogradu na čelu sa Aleksandrom Vučićem mora da poništi sve politički štetne sporazume od Briselskog do Ohridskog jer su oni katastrofalni i po srpski narod na Kosovu i Metohiji kao i za srpsku državu. Ovako izrečeno mišljenje pokazuje samo put i pravac koji treba da sledi Srpska pravoslavna crkva u odrbrani i zaštiti i svoje teritorije i svojih svetinja.

Ovaj stav se razlikuje, nažalost, od stava Eparhije raško-prizrenske i vladike Teodosija koji su apsolutno podržali Briselski sporazum kojim su demontirane institucije srpske države u južnoj srpskoj pokrajini i otvoren put za nasilje koje ROSU policija primenjuje na severu Kosova i Metohije.

Ono što još može da se konstatuje i što je pogubno za interese srpske države jeste da je Srpska pravoslavna crkva ostala nema i nad Francusko-nemačkim predlogom koji je prihvatio predsednik Srbije Aleksandar Vučić. A u tom sporzumu stoji, i sigurno je da SPC to zna kao i patrijarh Profirije, da u tački dva Srbija prihvata tertorijalnu celovitost, suverenost i nezavisnost Kosova i Metohije. A u tački četiri stoji da se Srbija neće protiviti ulasku samoproglašene republike Kosovo u brojne međunarodne institucije i organizacije. Posledica toga je da će u skorije vreme ova paradržavna tvorevina postati članica Saveta Evrope. Zaista je neobično držanje i ponašanje SPC prema južnoj srpskoj pokrajini. Ona faktički sledi politički put i pravac Aleksandra Vučića koji je svojim postupcima učinio krvično delo nacionalne veleizdaje.

Narodni pokret Srba sa Kosova i Metohije „Otadžbina“ seća se vremena kada je Srbijom vladao neko ko je bio mnogo jači i veći od Aleksandra Vučića a to je Slobodan Milošević a da mu ondašnji srpski patrijarh Pavle u mnogo čemu nije povlađivao. Srpska pravoslavna crkva imala je tada i ponos i dostojanstvo. Danas kada predsednik Srbije polako ali sigurno od južne srpske pokrajine pravi Veliku Albaniju reči kritike ili makar dobronamernih saveta od strane SPC nema. Čak naprotiv, dobija najviše odlikovanje SPC a to je orden Svetog Save.

Eparhija novogračaničko-srednjezapadnoamerička u još jednom stavu je osvetlala obraz Srpske pravoslavne crkve. Jasno i nedvosmisleno je ustala protiv progona Ukrajinske pravoslavne crkve moskovse patrijaršije i nasilju koje se nad njom vrši od strane fašisoidnog režima Vladimira Zelenskog. Nasilje se ogleda u otimanju crkava, progonu vernika i zatvaranju episkopa i sveštenika.

Narodni pokret Srba sa Kosova i Metohije „Otadžbina“ koristi priliku da još jednom pozove srpskog patrijarha Porfirija da se stalno nastani onde gde mu je mesto a to je Pećka Patrijaršija. U ovim teškim i sudbonosnim trenucima po opstanak Srba u južnoj srpskoj pokrajni stalno nastanjivanje patrijarha nije nikakva žrtva. Ne mogu se pozivati Srbi da ostanu na pradedovskim ognjištima kada srpski patrijarh to ne čini i trajno ne boravi na mestu egzarha pećkog trona.

U političkom smislu to bi bio veliki podsticaj Srbima da ostanu na Kosovu i Metohiji a onima koji su otišli da posle 25 godina počnu da se vraćaju. Sama poseta brojnih zvaničnika kako iz Republike tako i iz inostranstva egzarhu pećkog trona učvrstile bi stanovište da je Kosovo i Metohije deo države Srbije. Grobovi osam srpskih patrijaraha u Pećkoj Patrijaršiji samo pokazuju mesto srpskom patrijarhu i šta mu valja činiti.

Srbima na Kosovu i Metohiji ostaje samo da se mole Bogu da će patrijarh da usliši njihovu molbu.

Kosovska Mitrovica
27.04.2024. godine

Eparhija Novogračaničko-srednjezapadnoamerička: Proglasite KiM okupiranom teritorijom i poništite sve sporazume sa Briselom i Prištinom

Eparhija donela Rezoluciju na svom godišnjem Saboru i poslala jasnu poruku Vladi Srbije

Srpska pravoslavna crkva je najstarija nacionalna institucija srpskog naroda koja je u najtežim istorijskim trenucima bila zvezda vodilja srpskom narodu i igrala je ključnu ulogu u nacionalnom oslobođenju. I pored svih svojih unutrašnjih problema koji su evidentni, SPC je ipak zadržala prvo mesto po narodnom poverenju. Međutim, u poslednje vreme sve su učestaliji prigovori koji dolaze kako od naroda, tako i od istaknutih javnih ličnosti, da se crkveni vrh isuviše povezao sa vlastima pružajući im političku podršku i da su poruke crkvenih velikodostojnika po pitanju Kosova i Metohije isuviše blage, pa čak i dvosmislene, kao i da se glas crkve uopšte ne čuje po pitanju mnogih društvenih problema koji zadiru u samu prirodu pravoslavnog moralnog učenja.

Eparhija Novogračaničko-srednjezapadnoamerička na čelu sa vladikom Longinom prekinula je ovaj trend „crkvenog ćutanja“ na svom Godišnjem crkveno-narodnom saboru održanom u Omahi, Nebraska, pa je jasnije i glasnije od bilo kog drugog crkvenog tela SPC poslala poruku ne samo po pitanju najaktuelnijeg nacionalnog problema – Kosova i Metohije, nego i ostalih gorućih pitanja srpskog društva, kao što su promocija transdžender i LGTB ideologije srpskoj omladini kroz školski sistem. Ova rezolucija takođe šalje veoma snažnu poruku i aktuelnoj američkoj administraciji po pitanju ukrajinskog sukoba, kao i izraelsko-palestinskog konflikta u kojem Amerika igra ključnu ulogu blokirajući svaki pokušaj Saveta bezbednosti UN u donošenju rezolucije koja bi zaustavila kontinuirani masakr nad palestinskim civilima.

S obzirom da je eparhija Novogračaniko-srednjezapadnoamerička najveća eparhija SPC u dijaspori i broji 42 parohije, 4 manastira i dve državno priznate crkvene škole – a nalazi se na veoma važnom i velikom geografskom prostoru SAD u kojem živi većina srpskog naroda u rasejanju – ova Rezolucija ima veliki značaj, jer uvereni smo, predstavlja mišljenje većine vaskolikog Srpstva. Jedno je sigurno, ovo je najsmeliji i najsveobuhvatniji dokument koji je u Srpskoj pravoslavnoj crkvi donet poslednjih godina.

† † †

Mi, sveštenstvo, sveštenomonaštvo i delegati Crkveno-školskih opština eparhije Novogračaničko-srednjezapadnoameričke, okupljeni oko svog Predstojatelja, duhovnog oca i episkopa Gospodina Longina, sabrani na Godišnjoj eparhijskoj skupštini 12. aprila 2024. godine donosimo ovu

R E Z O L U C I J U

Kao verni sinovi i kćeri Srpske Pravoslavne Crkve i duhovna deca Sv. Save pozdravljamo Njegovu Svetost Patrijarha Srpskog Gospodina Porfirija i sve Otačastvene arhijereje i prosimo sveti blagoslov.

Pozdravljamo i naš mnogostradalni srpski narod na raspetom Kosovu i Metohiji upućujući molitve Gospodu i Bogu našemu da spase i zaštiti narod svoj i da mu uskoro podari dugo željenu slobodu.

Iako lojalni i primerni građani SAD, ostajemo nepokolebivi i verni u našoj ljubavi prema Otadžbini Srbiji, Republici Srpskoj i Crnoj Gori, pa i ove godine ne možemo, a da ne izrazimo svoju najdublju zabrinutost povodom najvažnijeg nacionalnog pitanja za srpski narod – Kosova i Metohije.

Sa velikim nespokojem i uznemirenošću već godinama smo svedoci kontinuiranog urušavanja državnosti i teritorijalnog integriteta Srbije koje je započeto još potpisivanjem Briselskog sporazuma, a dovršeno takozvanim Ohridskim sporazumom prošle godine. Pošto su svih 11. tačaka ovog dokumenta postale poznate javnosti, jasno je i nedvosmisleno da se Republika Srbija obavezuje da tretira takozvanu „republiku Kosovo“ kao de fakto i de jure nezavisnu državu, pa prema tome jasno je da ovaj dokument predstavlja vrhunski oblik kršenja Ustava Republike Srbije, Povelje UN, i rezolucije 1244, te ga zato smatramo činom dostojnim svake pravne i moralne osude. Smatramo da je za Srpsku Pravoslavnu Crkvu ovaj Francusko-Nemački odnosno Ohridski „sporazum“ apsolutno neprihvatljiv, jer pored gore navedenih razloga ugrožava najvitalnije interese SPC i naroda na Kosovu i Metohiji, dovodeći u pitanje imovinsko pravni status naših drevnih Nemanjićkih svetinja koje se tamo nalaze.

Apelujemo i pozivamo sve predstavnike vlasti Republike Srbije da u skladu sa demokratskim principima i voljom većine srpskog naroda, ovaj „sporazum“, kao i sve prethodne sporazume u kojima su šiptarski separatisti dobijali sve, a Srbi ništa, što pre odbace i proglase Kosovo i Metohiju okupiranom teritorijom.

Zabrinuti smo činjenicom da se sodomska transdžender i LDŽBTKju++ ideologija pod plaštom „evropskih vrednosti“ na mala vrata uvodi u srpski obrazovni sistem, zajedno sa „rodno ravnopravnim“ jezikom. Još od dolaska komunista na vlast 1945. godine vrši se sistematsko zatiranje ćirilice, kao srpskog identitetskog pisma, koje u ovo naše vreme ne samo da ne jenjava, nego dostiže svoj vrhunac, a odgovornost snose ne samo oni koji su u vlasti, nego i mas-mediji koji koriste svaku priliku da se narugaju srpskom jeziku kroz uvođenje besramnosti i vulgarizma. Sledujući univerzalnoj biblijskoj istini da Bog stvori čoveka po svojemu liku, muško i žensko stvori ih (Post.1,27), savest nam nalaže da gnusnu satansku ideologiju osudimo, kao i one koji je nameću srpskoj omladini.

Takođe, izražavamo svoje najdublje ogorčenje, nezadovoljstvo i osudu Kijevskog režima koji već godinama nemilosrdno proganja kanonsku Ukrajinsku Pravoslavnu Crkvu, kojoj je oduzeta jedna od najvećih svetinja Svete Rusije Kijevo-Pečerska Lavra. A sve ovo se na žalost događa pred zatvorenim očima takozvanog demokratskog zapada, koji je više puta pokazao da je radi „demokratije i ljudskih prava“ spreman da pošalje svoje „Milosrdne anđele“ koji su sejali smrt i osiromašenim uranijumom trovali čitave teritorije i narode. Molimo se Bogu da se krvoproliće u ovoj zemlji što pre zaustavi, te ovom prilikom pozivamo aktuelnu administraciju SAD da prestane sa podrškom Kijevskom režimu, koji više i ne krije svoju privrženost nacističkoj ideologiji. Molimo se Bogu da se ova tragedija što pre okonča. Isto tako pozivamo aktuelnu administraciju SAD da se pozabavi gorućim pitanjima koja neposredno utiču na kvalitet života prosečnog američkog građanina kao što su sve veća erozija ljudskih i građanskih prava i sloboda, (ne)sloboda medija i javnog izražavanja, velika stopa kriminala, sve veće siromaštvo i inflacija, kao i užasno stanje u kojem se nalazi školstvo i infrastruktura, koja sve više liči na onu koja se može videti samo u zemljama „Trećeg sveta“.

Zgroženi smo stravičnim prizorima iz Palestine, a naročito iz Gaze, gde se pred očima celog sveta sprovodi istrebljenje Palestinaca – kao autohtonog naroda Svete Zemlje. Iako razumemo i saosećamo sa stradanjem nedužnih izraelskih civila, ne možemo da ne podignemo glas protiv stradanja palestinske dece, kao i uništavanja civilne infrastrukture. Bojimo se, da bi Hristos kada bi se danas rodio u Svetoj Zemlji, morao da beži u Egipat, ne od Irodovog mača, nego od izraelskih bombi.

Da ironija bude veća, taj isti „demokratski“ zapad koji podržava Izraelski cionistički režim u ovom zločinačkom poduhvatu, priprema još jednu rezoluciju u Generalnoj Skupštini UN u kojoj žele da optuže srpski narod za navodni genocid“ u Srebrenici, samo da bi na taj način skrenuli pažnju svetske javnosti od ovog pokolja Palestinaca, kao i od kolonijalnih zlodela, tog istog Zapada, u kojem su stradali milioni ljudi. Nadamo se da većina država članica UN neće nasesti na ovu podvalu i da će se ujediniti u neprihvatanju ove štetne rezolucije.

Našem vernom narodu u ovoj zemlji poručujemo da čuvaju svoju svetu pravoslavnu veru i crkveno jedinstvo, kao i svoje porodice, kao tri najveće vrednosti, jer biti pravoslavni hrišćanin jeste velika čast, ali i odgovornost, uvek imajući na umu reči Apostola Pavla da je nama dato ne samo da verujemo u Hrista Isusa, već da za njega i postradamo (Filip. 1:29) Živimo u svetu koji u zlu leži i gde se greh glorifikuje kao „civilizacijska vrednost“ ali istinski hrišćani su se uvek i svagda osećali kao stranci u njemu, jer naša prava otadžbina je na nebu, u Carstvu Hristovom. Post, pokajanje i molitva su najbolji način da se promeni svet, jer promena počinje od nas samih, pa zato istrajmo na ovom svetom putu do kraja, jer bez Golgote, nema ni Vaskrsenja.

Molimo se Bogu, darodavcu svih dobara da svima koji su na vlasti, kako ovde, tako i u Srbiji prosveti srce i razum da bi shvatili da je sud Božiji poslednji, te da svoje funkcije obavljaju na korist naroda i države i pronađu diplomatska rešenja koja su zasnovana na pravdi, jer jedino tako možemo doći do trajnijeg mira i blagostanja svih naroda.

(Vostok)