Oni koji proslavljaju pobede uživajući u mukama pobeđenog, i naslađujući se time, nisu pobednici, već nešto što dolikuije krvoločnim bićima. Nije nemoralno prisetiti se i pamtiti datume svoje istorije, ali proslavljati, veličati, pa još preterivati u tome, je krvoločno. Hrišćanski je moliti se i za pobeđene i pobednike, a ne svetiti se i uživati u tome.
Hrvatska kao nijeddna bivša republika nastavlja da u svemu ima iste običaje, proslave, narative, standarde, običaje, itd, kao i u bivšoj državi, što ne čudi, jer se celokupan život u bivšoj državi odvijao po scenariju koji su Hrvati i Slovenci kreirali i oblikovali (interpetacija NOB, preterivanje pobeda i podviga, boračke penzije, državni praznici, ekonomski i politički sistem, famozni ZUR, leksika, retorika, itd). Tek je umeti se suzdržati i u pobedi i u porazu znak nečije veličine .